روش اجرای سقف کاذب خود ایستا (بدون آویز) D131
وسایل و ابزار
وسایل و ابزار مورذ استفاده مشابه سقف های کاذب یکپارچه است.
اجرای زیرسازی
قبل از اجرای زیر سازی ، باید نوع و آرایش آن بر اساس دهانه سقف ، نوع پوشش کاری ، نوع عایق گذاری و نوع مقاومت در برابر حریق ( در صورت اجرای ساختار های دارای کد حریق ) و از طریق جداول مندرج در دفترچه اخیر استخراج شود.
اجرای سازه تراز باربر
به وسیله ریسمان رنگ پاش ، خط تراز سقف کاذب بر روی دیوار پیرامونی مشخص می شود. سازه U (به عنوان سازه تراز باربر) در محل خود به وسیله عامل اتصال مناسب و در فواصل معین (به شرح زیر) به دیوار زمینه متصل می گردد:
در صورتی که دیوار زمینه بنایی باشد، عامل اتصال مناسب براس سقف کاذب کناف پیچ و رول پلاک بوده و فاصله عوامل اتصال حداکثر 30 سانتیمتر می باشد. در صورتی که دیوار زمینه دیوار خشک باشد ، عامل اتصال مناسب دو عدد پیچ FN بوده و فاصله عوامل اتصال حداکثر 60 سانتیمتر می باشد.
نکات فنی
در صورتی که دهانه سقف کاذب از 2.25 متر کمتر باشد ، فواصل عوامل اتصال فوق را می توان دو برابر نمود.
فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه تراز نباید از 10 سانتیمتر بیشتر باشد.
در صورت بنایی بودن دیوار پیرامونی ، سازه تراز پس از نازک کاری و بر روی پوشش نهایی گچ دیوار اجرا می شود. همچنین، باید نوار چسب جدا کننده کناف در حد فاصل سازه تراز و دیوار قرار گیرد.
در صورت نیاز به عایق بندی صوتی سقف ، قبل از نصب سازه تراز، نوار فوم (یا دو ردیف خمیر درزبند) بر جان آن اجرا می شود. عدم رعایت جزئیات اخیر، سهم زیادی در نقصان عملکرد صوتی ساختار خواهد داشت.
اجرای سازه های سقفی
سازه های c (به عنوان سازه باربر سقف کاذب کناف ) در درون سازه های تراز قرار می گیرند. نشیمن گاه سازه های باربر روی بال سازه تراز باید حداقل 30 میلیمتر باشد. فاصله این سازه ها بنا به نوع پوشش کاری می تواند 40 یا 60 سانتیمتر باشد. بسته به عملکرد مورد نظر، ممکن است سازه ها به صورت تک یا دوتایی اجرا شوند.
نکات فنی
در صورت نیاز به عایق بندی صوتی سقف کاذب کناف ، قبل از نصب سازه های سقفی ابتدا و انتهای کار، نوار فوم (یا دو ردیف خمیر درزبند) بر روی جان آن ها اجرا می شود. عدم رعایت جزئیات اخیر، سهم زیادی در نقصان عملکرد صوتی ساختار خواهد داشت. چنانچه اعضای پیرامونی سقف کاذب از جنس مصالح توپر باشد (مانند دیوار بنایی)، سازه های سقفی ابتدا و انتهای کار با استفاده از پیچ و رول پلاک به اعضای مذکور متصل می گردند. در صورتی که اعضای پیرامونی سقف کناف از جنس مصالح مجوف باشد (مانند دیوار خشک)، سازه های سقفی ابتدا و انتهای کار با استفاده از مهارهای ویژه اعضای توخالی (یا پیچ FN در صورت وجود استاد در محل اتصال) به اعضای مذکور متصل می گردند. در هر دو حالت فوق الذکر، عوامل اتصال در فواصل حداکثر 0 6 سانتیمتر به اعضای پیرامونی متصل می شود. توجه شود که فاصله اولین عامل اتصال از انتهای سازه نباید از 10 سانتیمتر بیشتر باشد.
برای سهولت جایگیری سازه های سقفی در سازه تراز ، سازه های سقفی را می توان 5 میلیمتر کوتاه تر از دهانه سقف برید.
